Nadat ik het boek ‘de Droomgever’ van Bruce Wilkinson had gelezen heb ik me afgevraagd wat mijn droom is. Want als het zo is dat God een droom in ons legt en dat het de uitdaging is om naar die droom te gaan wandelen, is het zeker de moeite waard om over die droom na te denken. Want dat is dan Gods diepste verlangen voor de bestemming van je leven.

Afgelopen week liep ik na een warme dag de heide op om gewoon met God in gesprek te kunnen zijn. Op dat moment vroeg God naar mijn droom. Eigenlijk had ik mijn droom in allemaal stukjes al wel eens overdacht, maar echt alles op een rijtje gezet had ik het nog nooit. En tijdje geleden was er tijdens een Vrij-zijn weekend wel plotseling een stukje naar boven gekomen en dat werd later in de week bevestigd op een bijzondere manier. Er was, zonder dat dit woord was genoemd, één woord blijven hangen: ‘inloophuis’. Het bijzondere was dat er een vergadering volgde waarin er een plan op tafel kwam voor een inloophuis, zonder dat ik dit op tafel had gelegd.

Is dat mijn droom? Of is dit maar een stukje van mijn droom. Steeds duidelijker wordt het voor mij dat dit maar een stukje van mijn droom is. Maar wat vooral in de weg blijft zitten is dat er altijd ja-maars zijn om ideeën niet verder uit te werken, of dat als ik er iets van deel dat mensen in mijn omgeving mij aankijken met een blik van ongeloof.

Het eerder genoemde boekje van Bruce Wilkinson maakt heel duidelijk hoe dit reacties zijn van mensen die je tegen willen houden om uit je vertrouwde omgeving weg te gaan om het avontuur met God aan te gaan. Daarmee is niet gezegd dat je net als Abram alles altijd moet achterlaten, maar wel dat je het vertrouwde moet durven loslaten om God droom voor jouw leven ruimte te geven.

Dus ondanks alle ja-maars ga ik toch mijn droom op een rij zetten en zal het gaan delen. En de ja-maars die zijn er ook gewoon, maar als God een droom heeft voor mijn bestemming, dan zal daar een oplossing voor komen. Maar dit weet ik: ik wil niet in mijn vertrouwdheid blijven hangen uit angst voor het nieuwe. Als God een droom heeft, dan wil ik die droom gaan leven.

Wat mij de laatste jaren is opgevallen en wat ik om mij heen zie en hoor heeft alles met eenzaamheid te maken en met psychische problematiek waarvan ik mijzelf steeds meer begin af te vragen of het inderdaad allemaal psychische problemen zijn. Er blijkt een enorme behoefte te zijn om mensen te bevrijden van allerlei machten en demonen van satan, maar ook een noodzaak om mensen te leren wie zij in Christus zijn.

Het tweede wat opvalt is dat velen in onze samenleving, en zeker onder de jongeren, geen thuis (meer) hebben. Of in ieder geval geen plaats waar ze zich thuis voelen of een plaats waar ze met hun vragen terecht kunnen. En met alles wat ik het afgelopen jaar heb geleerd merk ik dat de kennis van de geestelijke wereld met alle gevolgen in mensen levens en de manier hoe volwassenen en jongeren echt geholpen kunnen worden in de kerk bijna niet uitvoerbaar is. In de eerste plaats is de weerstand erg groot en men laat mensen liever in de ellende zitten dan dat er echt geholpen mag worden en het tweede is dat het intensieve karakter van de hulp, binnen het gewone kerkenwerk niet uitvoerbaar is. Al geloof ik nog steeds dat deze dingen in de plaatselijke kerk wel een plaats behoren te hebben, maar qua uitvoerbaarheid en complexiteit lijkt dit een onmogelijkheid.

Mijn diepste droom ligt in het verlengde van het bovenstaande. Ik heb een droom om verspreid over Nederland meerdere ‘Huizen van Vrijheid’ (oikos eleutheria) te creëren waarin mensen geholpen kunnen worden, maar waar mensen ook voor aanspraak kunnen aanlopen. Een Huis van Vrijheid zou dan aan de ene kant een plaats moeten worden waar mensen op inloopmomenten gewoon kunnen binnenlopen. Deels met een hulpvraag die minder intensief vanuit de inloop te begeleiden is en deels om gewoon een praatje te kunnen maken, gemeenschap met gelovigen te mogen ervaren en even een moment van rust te vinden.

De andere kant van een Huis van Vrijheid zou dan ruimte moeten worden waar meerdere mensen (maximaal 5 per Huis van Vrijheid) langere tijd verblijven die met complexere geestelijke of psychopastorale problematiek geholpen willen worden. De werkmap ‘Vrijheid’ waar op dit moment over nagedacht wordt zou dan de basis van de dagelijkse begeleiding kunnen worden. Een gast leert dan wat zijn identiteit in Christus is, hoe de geestelijke wereld functioneert en wat er in zijn leven is, waar de duivel ruimte heeft gekregen, op welke delen van zijn leven Jezus geen Heer en Meester is en alles wat hiermee samenhangt en uiteindelijk dat er ook bevrijding en genezing kan plaatsvinden.

Ik geloof dat Jezus ons de opdracht geeft om het Evangelie van vergeving, genezing en bevrijding te verkondigen en om Zijn Koninkrijk met de tekenen van de hemelse toekomst hier op aarde zichtbaar te maken. Dat zou het fundament van de inloophuizen moeten zijn. Jezus Christus is de basis van alles. In Hem is het herstel van de relatie met God mogelijk, maar laat Hij ook Zijn overwinningskracht zien.

In mijn droom zie ik een Huis van Vrijheid dat door een vast kerngezin bewoont wordt. Dit gezin geeft leiding aan het Huis van Vrijheid. Uiteraard is dit niet iets dat naast een gewone baan kan gebeuren. Dit is absoluut een fulltime taak. Dat betekent ook dat het echtpaar mensen moeten zijn met een intense en intieme relatie met God, maar ook kennis moeten hebben van het psychopastorale werkveld, van bevrijding en ook van genezing.

Naast dit gezin zouden er enkele vrijwilligers kunnen ondersteunen in gesprekken, maar ook in het dagelijkse geheel van huishoudelijke taken. Het zullen dus huizen moeten zijn waar een gezin kan wonen, zich ook moet kunnen terugtrekken. En daarnaast plaats voor maximaal vijf vaste gasten en een ruimte voor inloop. Daarnaast zullen gespreksruimtes nodig zijn.

Het is mijn droom dat er een netwerk van dit soort Huizen van Vrijheid over Nederland komt te liggen. Op dit gebied is de hulp in Nederland nog erg minimaal. Langs de oostkant van Nederland zijn er wel wat vormen, die ook gelijk veel groter zijn. Mijn droom is om in de Alblasserwaard en Zeeland te beginnen.

En de ja-maars… ja die zijn er ook. Natuurlijk is een eerste reactie: dit is niet uitvoerbaar, hoe zet je dit op en hoe kom je aan huizen? Allemaal vragen die terecht zijn, maar als deze droom een droom is die God in mijn hart heeft gelegd, dan zal er zeker ook ruimte zijn om hier stappen in te zetten. Ondanks het bizar grote plan, ga ik er voor kiezen om deze droom toch te delen. Met het grote verlangen dat er een beweging van Vrijheid in Nederland op gang zal komen. Een beweging waar Gods Koninkrijk zichtbaar wordt.