Toen ik in 1994 bij de Riagg Groenlo ging werken, mijn eerste baan als psycholoog, werd ik aangesteld als aandachts-functionaris 'Directieve therapie'. Ik was nog onervaren, maar had wel stage gelopen bij een overtuigd directief therapeut, dus ik wist er wel e.e.a. van. Ik heb me in dat jaar uitgebreid verdiept in de achtergronden van directieve therapie en heb veel directieve behandelingen uitgevoerd. Omdat de sfeer in het behandelteam vooral psychodynamisch was, moest ik mezelf flink bewijzen met opzienbarende paradoxale opdrachten en creatieve, op maat gemaakte interventies.

Ik maak nog regelmatig gebruik van die ervaring in lastige therapeutische situaties, of bij mensen die al allerlei behandelingen hebben gedaan zonder resultaat. De ruimte voor creativiteit van de therapeut vind ik een sterk onderdeel van directieve therapie.